Iemand vroeg me vandaag wat het hoogtepunt van mijn dag was. Het beste dat me is overkomen, en dat me echt gelukkig maakte. Mijn antwoord was de wandeling die ik had gemaakt tijdens mijn lunchpauze. De zon scheen en er waren veel mensen buiten. Ik herinner me dat ik me zo gelukkig voelde. Niet alleen omdat ik genoot van het gevoel van de zon op mijn huid en de koude winter bries op mijn gezicht, maar ook vanwege de mensen om me heen. Ik ben graag alleen in de natuur, alleen met mijn gedachten. Echter, andere mensen begroeten en hun lachende gezichten in het gele licht van de zon zien voegde ook echt iets toe. We zijn zo vaak geketend aan de televisie, of bezig met onze dagelijkse klusjes, dat we vergeten plaats te maken in onze dag om tijd buiten door te brengen. Maar als we dat doen, geloof ik echt dat we momenten creëren die we ons het meest zullen herinneren. Denk er over na. Als iemand je vraagt wat je hoogtepunt van de dag was, noem je dan ooit het tv-programma dat je hebt bekeken? Ik heb het gevoel dat de natuur een poort is naar geweldige herinneringen. Dus maak een wandeling buiten en creëer momenten, is dat niet waar het leven voor is?