HELLO GREECE!

De komende tijd ga ik jullie vertellen over mijn bezigheden in Griekenland, aangezien ik hier net aangekomen ben met Byron! De komende 3.5 weken gaan wij rondreizen over de Cycladen eilanden (Naxos, Milos, Koufonisia en Amorgos), met Naxos als eerste op het programma! We zijn vanmiddag naar Brussel Charleroi vertrokken om onze vlucht naar Athene te halen (ik weet het, niet heel duurzaam…). Aangezien we als een sneltrein door de controle gingen hadden we veel tijd over, wat vanzelfsprekend uitdraaide op bier drinken en UNO spelen. Na een beetje vertraging kwamen we rond 9 uur ’S avonds in Athene aan. Aangezien mensen altijd heel erg haast hebben en meteen in het gangpad gaan wachten om het vliegtuig uit te kunnen rennen, besloten wij om lekker rustig aan te doen. Toen heeft mijn vriendelijke buurman (een hele aardige jongen uit Tsjechië) me geholpen om mijn bagage uit de bovencabine te halen. Hij zei’’That look’s heavy, let me help you.’’ Het maakt me altijd zo vrolijk als mensen zo leuk zijn. Toen maakte ik zelf de fout om zelf nog een andere rugzak uit de bovencabine te halen (zonder te rekenen op het gewicht wat erin zat) waardoor de rugzak op het hoofd van mijn voorbuurvrouw crashte. Ik voelde me ZO SCHULDIG! Ik zou me in elke situatie schuldig voelen, maar dit was zo’n oud en schattig vrouwtje, en als mensen oud zijn is het altijd nog veel erger.  Na tien keer sorry gezegd te hebben (ze was gelukkig niet boos) verlaatte Byron en ik het vliegtuig. Maar terwijl ik dit typ voel ik me eigenlijk nog steeds heel schuldig. Ik hoop dat dit lieve vrouwtje een gelukkig leven heeft, en dat ze niet te vaak aan mij terugdenkt.

Na het vliegveld zijn Byron en ik de Metro in gestapt om naar de andere kant van Athene te gaan, waar de haven ligt, omdat we morgen heel vroeg al met de ferry naar Naxos gaan. We kwamen rond 23:15 uur aan bij onze accommodatie en hadden nog steeds niets gegeten, en we hadden eigenlijk best wel honger. We waren onderweg niets tegengekomen wat nog open was, dus we begonnen ons een beetje zorgen te maken. Maar, we hadden zo erg geluk! Er was een restaurantje open precies aan de overkant van onze accommodatie, waar we om half 12 S’ avonds nog wijn konden drinken en feta, brood, gehaktballen (voor Byron), en Griekse salade konden eten. En het was zo lekker! De FETA. Na 8 maanden in Noorwegen gewoond te hebben is het ook echt een shock om 32 euro te betalen voor een avond uit eten (maar, GEWELDIG). Het is zo fijn om weer op reis te zijn. Het geeft me altijd een speciaal gevoel, wat lastig uit te leggen is. Alles is nieuw; je kan alles ontdekken; overal zijn nieuwe mensen om te ontmoeten. Het geeft een energie wat als een verslaving werkt! Nu ga ik snel naar bed want over vijf uur moeten we alweer richting de boot.

Dag 1

Byron en ik zitten ondertussen op de Ferry richting Naxos voor de komende vijf uur. Ik probeer hem veel spelletjes aan te smeren, want spelletjes spelen is iets wat ik heel graag doe (vooral kaartspellen, en rumikubben) dus ik probeer hem ook te bekeren. We hebben ondertussen twee kaartspellen gespeeld, dus ik vind dat ik goed op weg ben… Mijn oud huisgenootje vertelde me een tijd geleden dat haar vriend eerst ook niet van spelletjes spelen hield, maar nu is het een van hun favoriete bezigheden. Dus ik heb de hoop nog niet verloren.

We hebben nu een tussenstop met de boot op Pharos (een van de andere eilanden), en de geur die ik nu ruik doet me meteen zo erg denken aan reizen, aan vrijheid en aan genieten. De geur van de zee, en die van de zonnebrand die mensen dragen (als ik de dieselgeur van de boot even wegdenk). Ik vind dit zo interessant, hoe geur en herinneringen met elkaar verbonden zijn, en wat voor gevoel een bepaalde geur je kan geven. Voor mij persoonlijk is het een van de mooiste manieren om een herinnering op te wekken.

Byron en ik zitten nu op het terras van onze AirBnB. Het is een ontzettend schattig en klein grieks huisje, met een kleine veranda aan de voorkant [ik zal foto’s van de AirBnB toevoegen aan de gallerij]. Het is in het plaatsje Kinidaros, een klein en ydillisch dorpje wat in de heuvels ligt, 25 minuten van de grootste stad van Naxos vandaan. Ik ben zo blij dat we hier naartoe gegaan zijn, omdat we beiden toch echt wel meer van de stilte en rust houden. In de ”grote” stad zijn overal mensen en overal winkels, waardoor je constant geprikkeld wordt om te consumeren. Hier is dat veel minder. Het dorpje heeft één lokaal winkeltje waar een heel lief grieks vrouwtje werkt, en waar haar zoontje helpt met vakken vullen. Ik heb ook het gevoel dat we hier op het moment de enige toeristen zijn, wat de ervaring nog beter maakt. Het is zo leuk om over straat te lopen en gedag te zeggen tegen de lokale dorpelingen, zonder het gevoel te hebben dat je ze tot last bent. Toeristen kunnen vaak een negatieve invloed hebben op gebieden en op locals. Je hoort vaak dat authenthieke dorpjes zo worden overstroomd met toeristen dat het een last (op zijn minst gezegd) is voor de lokale bewoners. Hoewel, aan de andere kant biedt het ook vaak economisch voordeel (als toeristen hun geld lokaal besteden). Dit maakt het een lastig vraagstuk, maar wel extreem interessant als je het mij vraagt. Het is iets wat veel behandeld wordt in mijn studie, en iets wat ik zelf ook vaak in de praktijk kan zien & ervaren als ik aan het reizen ben. Daarom probeer ik mijn geld altijd (grotendeels) lokaal te besteden als ik op vakantie ben. Het is ook veel leuker & intiemer om je tomaten te kopen bij het lokale groentewinkeltje en ondertussen een praatje te maken met de eigenaar.

Maargoed, ik ben aan het afdwalen. Ik was aan het vertellen dat Byron en ik op het terras van onze AirBnB zitten. Ik zit een glas rode wijn te drinken en olijven te eten (mij hoor je niet klagen). Ik kijk naar de lucht die steeds donkerder wordt, terwijl ik op de achtergrond een schaap hoor mekkeren. Hoe bijzonder is dat? Het moet zo prachtig zijn om op het platteland te wonen, en constant het geluid van dieren en natuur op de achtergrond te hebben, zonder al te veel verstoringen van de moderne samenleving. Wat trouwens wel lachen is, is dat Byron en ik (vooral Byron) allebei zitten te klagen dat we het koud hebben, terwijl het nu 16 graden is buiten (in de avond). Dit is inderdaad niet heel warm voor Griekenland, maar het is ook zeker niet koud! Het is al helemaal belachelijk dat wij erover klagen, aangezien we 8 maanden in -25 geleefd hebben. Maar, ik moet toegeven dat dat een hele andere soort kou is. In Noorwegen was het, qua temperatuur, IJSKOUD. Zo koud dat het gevaarlijk kan zijn als je je er niet goed op kleed. Maar ik had het nooit ijskoud. Dat komt omdat we goede materialen droegen om ons te kleden  op het koude klimaat (wollen sokken, thermo ondergoed, wolle truien), en de lucht is ook veel droger, waardoor de kou ook heel anders aanvoelt dan de kou op andere plekken. Maargoed, conclusie: Byron en ik hebben het koud. Echter, het is niet koud. Deze AirBnB is geweldig. Dit Griekse dorpje is ydillisch, klein, en prachtig.  Ik kan niet wachten tot morgen.