Ik had vandaag de leukste restaurant ervaring die ik ooit gehad heb (9/5). Byron en ik waren onderweg naar Lionas in Naxos, een klein en idyllisch kustdorpje waar we nog niet waren geweest. Zodra we aankwamen op de parkeerplaats zagen we een man en vrouw vanuit hun restaurant enthousiast naar ons zwaaien. We zwaaiden terug en liepen verder naar de zee. Ik dacht al ‘’oh deze mensen willen dat we bij hun komen eten’’, terwijl we eigenlijk van plan waren om in de AirBnB te eten (ik had de aardappels al gekookt).  Toen we terugliepen vroeg Byron  ‘’As we’re on the coast, shall we eat fish here’’? Alle vis aan de kust is hier vers, Dus zodra je aan de kust bent moet je eigenlijk wel ergens vis gaan eten (en het is helemaal niet prijzig). Aangezien de mensen ook zo schattig naar ons aan het zwaaien waren besloten we bij hun restaurant voor de vis te gaan. Wat blijkt: Ik ben echt nog nooit zo ontzettend leuk ontvangen bij een restaurant. Het was een familie restaurant en de zoon kwam ons vertellen over al hun vers gemaakte producten. Toen kwam hij met drie foto albums aangelopen en vroeg of we het misschien leuk vonden om naar hun foto’s te kijken. Het waren allemaal familiefoto’s, foto’s van het restaurant, foto’s van hoe ze hun producten maakten, het was echt zo ontzettend leuk. Het voelde meer alsof we iemands woonkamer waren binnengelopen en aan de familietafel waren aangeschoven, dan dat we bij een restaurant waren. Ik had bij mijn verse vis ook ontzettend lekkere patat, het was door de moeder vers gemaakt en dat proefde je ook echt. Ze maakten alles in een open keuken, dus je kon de moeder rond zien lopen met haar pannetjes om de gerechten klaar te maken. Ze kwam ook heel schattig het eten brengen en vroeg in het Grieks of we het lekker vonden. Toen we aankwamen kregen we ook meteen verse kersenlimonade die door haar gemaakt was. Dat is ook heel leuk, je krijgt hier echt zoveel extra dingen om te proeven, zonder dat je dat besteld. Een extra drankje, een toetje, vaak allebei. Dat is iets wat in Nederland echt nooit gebeurd, maar hier in Griekenland wel. Wat ook zo leuk was aan dit restaurant is dat je de familie zag genieten omdat je hun eten waardeerd. Ze hebben dit restaurant omdat het een familie traditie is om voedsel te verbouwen, om vis te vangen, en om te koken. Ze hebben dit restaurant omdat ze passie hebben voor wat ze doen , niet omdat ze een winstgevend bedrijf willen hebben. En ik denk dat dat iets is om naar te streven in het leven. Toen we wilden afrekenen kwamen we erachter dat het pinapparaat niet werkte, en we hadden niet genoeg cash bij ons om de rekening te kunnen dekken. ‘’No worries’’, zei de zoon, ‘’My brother has a barber shop in Naxos Town’’ (waar we de volgende dag zouden zijn), ‘’If you want, you can go there and give the rest of the money to my brother.’’ Byron en ik hebben dat natuurlijk netjes gedaan de volgende dag, maar ik vond dat zo leuk dat hij dat als een oplossing gaf, en dat hij dat vertrouwen in ons had. Heel de avond was gewoon een warme, fantastische ervaring.