Een paar dagen geleden (7/5) hebben Byron en ik een hike gemaakt naar de hoogste berg van Naxos – mount Zeus (1004 m). Hiken is Byron zijn favoriete bezigheid op aarde, waardoor hij ook altijd super goed voorbereid is op een hike. Nou, ik natuurlijk weer iets minder. Ik had een lange broek aan maar het was hartstikke heet. Ook had ik mijn goede hiking shirt niet aan want die was nat. Dus ik had een random outfit bij elkaar gesprokkeld om vervolgens 5 uur te gaan hiken in de bergen (zie het verschil in professionaliteit op de foto’s).

MAAR, desalniettemin was het echt een fantastische dag. De hike was best zwaar aangezien de trail op bepaalde stukken heel steil was, waardoor je eigenlijk meer moet klimmen dan lopen (maar dit zijn wel de leukste stukken). Ik was regelmatig buiten adem, maar ik probeerde Byron bij te houden waardoor ik toch wat meer pushte om door te gaan (hij is een goede motivatie). Op de top had je een prachtig uitzicht over het hele eiland van Naxos en de omliggende eilanden. Het gekke was dat we de top deelde met ongeveer 10.000 vliegen. Ik heb geen idee waarom daar nou zoveel vliegen waren. Daarom, na een paar minuten van het uitzicht genoten te hebben, besloten we om weer naar beneden te gaan. Onderweg kwamen we een Brits koppel tegen. Ze zeiden ons vrolijk gedag, waarna de man vroeg ‘’Do they have beer on top by any chance? That would be my only motivatie to go further up.’’ Ik moest heel hard lachen om deze opmerking. Ik begrijp u meneer, dacht ik. Ik begrijp u. Hoe verder je naar beneden liep, hoe meer de trail transformeerde van rotsen naar beplanting en vegetatie. We hebben over hele dichtbegroeide stukken gelopen, wat soms heel lastig is omdat je niet goed kunt zien waar je stapt. Een paar kilometer voor het einde van de trail had Byron een confrontatie met een slang. We hadden gelezen dat er op Naxos 7 soorten slangen leven, maar we zijn beide (vooral Byron) niet echt grote fans van slangen. Tòch zei Byron die ochtend dat hij graag een slang zou willen zien die dag. Nou, daar had hij later spijt van. Hij liep een paar meter voor mij, en toen hij net om de hoek was hoorde ik wat stenen vallen en zag ik Byron vluchtig achteruit lopen, met een geschokt gezicht. Mijn eerste gedachte was dat hij door een geit aangevallen werd. Ik heb geen idee waarom ik dat dacht (de kans was niet heel groot want alle geiten op het eiland zijn hartstikke leuk en vriendelijk). Het bleek dus een slang te zijn. Resultaat: de rest van de trail liep Byron niet meer op zijn gemak.